Yan yanayız
Yalnız
Ve dünyanın ortasında
Kalabalıktan örülmüş bir dairedeyiz
El yordamımız, kıpırdayan her şeyi çeperlerinden tanımakla dolduruyor vaktini.
Körlüğü tutkulu bir gayretle bütün vadilere yayıyoruz.
Bütün mutena serinlikleri tek tek kaybediyoruz.
Bu fasit yürüyüşü engellemeye ne niyetimiz yetiyor ne de gücümüz.
Tutsağız, kendi dipsiz kuyularımızda debeleniyoruz.
Tutsağız; kalabalık bir dairede hiçbir şey görmeden dönüyoruz.
Yan yanayız.
Yakında.
Ve en uzaktayız.
Bütün mumları söndürüyor öfkelerimiz.
Bütün sözleri korkutuyoruz.
Doluyuz, tekin değiliz, evlerimizden çıkmadan yaşıyoruz.
Sabahla akşam arasında bir sarkaç edilgenliğiyle salınıp duruyoruz.
Konuşuyor, duymuyoruz.
Duyuyor, konuşmuyoruz.
Yan yanayız.
Konuşkanız.
Ve ıssız…
*gökhan özcan
